Een teler met kassen in drie plaatsen vecht een WOZ-beschikking uit 2020 aan. De stellingname van de teler is: het is één onroerende zaak. De teler kreeg van de Rechtbank Den Haag afgelopen zomer geen gelijk. In Hoger Beroep heeft het Gerechtshof Den Haag het beroep van de teler ook afgewezen.
Het gaat in de zaak om drie tomatenbedrijven in respectievelijk Bergschenhoek, Bleiswijk en Berkel en Rodenrijs die een kilometer of meer uit elkaar liggen, ieder afzonderlijk voor het productieproces zijn uitgerust en operationeel zijn alsmede afzonderlijk verkoopbaar zijn. Daarom oordeelt de heffingsambtenaar dat er geen sprake is van 'samenstel' voor de WOZ-belasting.
Ook de twee tuinbouwbedrijven die op een afstand van 600 meter door een fietspad met elkaar zijn verbonden, vormen geen samenstel. De keuze van de teler om voorraden en kleine machines te verplaatsen en personeel op alle locaties in te zetten berust op een subjectieve keuze van de ondernemer om zijn bedrijfsproces bedrijfseconomisch op een bepaalde wijze in te richten, stelt het Gerechtshof en maakt niet dat er sprake is van één onroerende zaak.
Hoewel de locaties gebruikt worden voor hetzelfde doel, namelijk het telen van tomaten, heeft de teler volgens de rechter niet aannemelijk gemaakt dat de productieprocessen van de locaties afhankelijk van elkaar zijn. Dat uit oogpunt van efficiëntie onder meer verpakking op één locatie gebeurt, verandert niets aan de zaak, vindt de rechter.
Onlangs diende een vergelijkbare zaak met een Westlandse casus. De gemeente stelde hier een versoepeling van de WOZ-regels voor, maar die is gerechtelijk teruggefloten. In de voorbeeldcasus bleven twee locaties van een teler voor belasting daarom twee locaties.
Foto index: archiefbeeld